Balans
In de laatste blogs heb ik wat ervaringen gedeeld over in afstemming zijn met De Bron van onvoorwaardelijke Liefde. Het is geweldig om in deze sferen te verkeren. Ik ben me er ook van bewust dat de Aardse realiteit vaak, zeker in deze tijd, anders is en daar hebben we het toch (mee) te doen.
Ik las en hoorde het veel om me heen; confrontaties en innerlijke processen met betrekking tot frustratie, angst, machteloosheid, verdriet en woede.
Naarmate we meer ons hart openen, zijn we in staat een grote hoeveelheid Liefde en Licht door ons heen te voelen stromen. Een ander aspect is dat we niet alleen makkelijker bij eigen pijn komen, we kunnen ook het lijden om ons heen heel goed voelen. Soms zijn die gevoelens zo intens, dat de moed bij wijze van spreken in de schoenen zakt. Waar te beginnen met dweilen?
Of dit nu pijn of ongemak van onszelf of van de ander is, maakt niet zoveel uit. Het raakt iets in je en je hebt er last van. Hoe hier mee om te gaan hebben we vaak niet geleerd. Ook zitten er nog oordelen op die met de paplepel zijn ingegoten. Zo is het voor veel mannen lastig verdriet te tonen of te uiten. Voor vrouwen geldt dat voor het uiten van woede en frustratie. Eigenlijk mag het er niet zijn.
Het meest voor de hand liggend is te willen begrijpen waarom je je zo voelt, om het op te kunnen oplossen. Onbewust vertrekken we daarmee vanuit ons hart weer terug naar het hoofd.
Misschien lastig en toch het proberen waard: aanwezig en beschikbaar zijn voor alle gevoelens en emoties die je als heftig of ongewenst beschouwt; zonder precies te willen weten waarom. Dit kun je doen door ze te voelen, er even bij te blijven, de ruimte te geven en te erkennen dat het er is. Dat hoeft niet lang te duren, vaak is 1,5 minuut in het moment al voldoende. En ja, soms is dat 10x per dag 1,5 minuut.
Daarnaast is het heerlijk om er uiting aan te kunnen geven door middel van bijvoorbeeld tekenen, schilderen, schrijven, dansen, zingen, beeldhouwen en uitwaaien!
Ik wens je een heerlijke dag vol rust of expressie!
Liefs, Rachèl