Die Ene

Het is alweer zo’n 3,5 jaar geleden en soms komt het weer even terug in mijn bewustzijn: De Ontmoeting met Die Ene, waarvoor woorden tekortschieten. Gisteren was er weer even zo’n moment van herinnering.

Het is tijdens een diepe afstemming, als er al gauw een energie verschijnt, die ik ervaar als ‘Het Licht van Christus’. Of Yeshua zoals hij genoemd wordt. Om hem heen zijn 12 personen en ik (of degene die op dat moment Ik ervaart) ben onderdeel van die groep.

We bevinden ons aan de rand van water, op een strand met zee tot ver aan de horizon. Het late middaglicht in lichtblauwe, roze en gouden tinten, strijkt over het water en laat water en lucht in elkaar overlopen.

Naast me staat Yeshua, omhuld door het zuiverste licht. Hij stapt op het water en nodigt mij uit hetzelfde te doen. In volledig vertrouwen lopen we stapje voor stapje samen over het water, naar de rand waar het water en de lucht elkaar raken.

Voor ons in de diepte ligt een prachtig dal. Ik zie bomen, planten, bloemen en vlinders, allemaal in lichtgevende kleuren, alsof ze uit een regenboog komen. Het komt me allemaal heel bekend voor en het voelt geweldig. Op dat moment herken ik mijn ‘thuis’. Ik ben thuis!

Ook de groep heeft zich bij ons gevoegd. Ik voel dankbaarheid en wordt ook bedankt, omdat ik dit prachtige paradijs heb verlaten om naar Aarde te gaan en daar mijn werk te doen. Tegelijkertijd word ik me ervan bewust dat dit een parallelle wereld is, die net zo actueel en levend is als de Aarde waar ik me tegelijkertijd bevind. Ik kan hier elk moment weer naar toe, het enige dat ik hoef te doen is mijn bewustzijn verschuiven. Beide werelden zijn maar een gedachte van elkaar verwijderd.

Terwijl dit tot me doordringt, zie ik naast me dat het uiterlijk van mijn metgezel is veranderd. Opeens herken ik deze persoon. Het is alsof de wereld om ons heen draait. Een paar tellen later bevinden we ons in wat lijkt op een kostuumdrama uit vervlogen tijden. Naast me staat Mijn Andere Helft. Het is niet uit te leggen, Het Is Zo. Net als dat je Liefde niet hoeft te spellen, je vòelt het.

In het diepst van mijn wezen en door alle tijd en ruimte heen ken ik deze ziel, sinds het begin der tijden. We houden elkaars hand vast en alles komt in een split second terug. ‘Ik wist dat de herinnering ooit terug zou komen en ons weer samen zou brengen. Nu weet je het weer’, zeggen de ogen waar ik in kijk met een zachte glans.

Tranen lopen over mijn wangen. Opluchting, herkenning, verwondering en een besef van tijdloosheid. Hoeveel jaren heeft het wel niet geduurd voordat ik me dit weer kon herinneren. Voordat ik wist hoe ik weer terug kon komen in parallelle tijdlijnen en wereld, dat De Ene bestond. Hoe intensief blijkt het Aardse programma van vergetelheid.

Toch is deze herinnering en dit innerlijk weten verankerd in mijn wezen. Het geeft me een gevoel van rust. Het maakt niet uit waar Ik ben, in mijn kern draag ik deze Liefde van eenheid.

Ooit op een dag komen elkaar weer tegen. Wie weet in dit Aardse bestaan. We zullen dan allebei weten wie we zijn en dat Het Zo Is.

Met heel veel Liefde, Rachèl