Een beetje Magie…

De werktijden in mijn praktijk zijn niet echt in beton gegoten. Soms is er iets dat even tussendoor komt.

Op een zondagmorgen kreeg ik een berichtje van een familielid. Of ik even kon ‘kijken’ naar iemand met heel veel pijn in haar rug. Ze had een hernia en kon al twee weken niet meer rechtop staan of lopen. Ze sliep nauwelijks meer van de pijn en was doodop.

‘Tuurlijk’ antwoordde ik, ‘laat maar even komen.’ Een paar uur later stond ze voor de deur met haar partner. Een jonge meid, helemaal naar voren gebogen als een oud vrouwtje. Lopen en bewegen ging moeizaam en heel voorzichtig.

Het lukte haar op de behandeltafel te komen. Tijdens de behandeling kon ik waarnemen dat de pijn onder andere kwam door vastgezette emoties. Toen ik wat zaken benoemde die ik kon zien in haar energie, kwam er veel verdriet los. Verdriet om het verlies van een dierbare. Waar ze eigenlijk helemaal niet over wilde praten, omdat ze bang was dat ze dan zo ontzettend veel en hard zou moeten huilen.

Toch was het toelaten en het uiten van die emoties hetgeen haar verlichting bracht. Samen met de helende energie en liefdevolle boodschappen van haar overleden dierbare. Na de behandeling leek er iets van haar te zijn afgevallen. De pijn was weg, ze kon moeiteloos rechtop gaan zitten en liep kaarsrecht terug naar haar partner. Zijn mond viel open, maar er kwam niet direct geluid uit. Hoe kon dit nou? Ze liepen samen lichtelijk in verwarring en ontzettend blij de deur weer uit.

Uiteraard zie ik op zo’n moment een topje van een ijsberg en vraagt het vaak meer behandelingen om klachten blijvend te verhelpen. Voor nu was er opluchting en was het voor mij een dag met een gouden randje, want hoe geweldig om zulk mooi en dankbaar werk te mogen doen!

Liefs, Rachèl