Trots

6 oktober 2020.

Het onderwerp ‘Trots zijn op jezelf’ kwam de afgelopen weken een paar keer voorbij via verschillende kanalen. Ik kreeg in een 1-op-1 gesprek letterlijk de vraag ‘Ben jij nooit tròts op jezelf?’ Daardoor kwam ik erachter dat ik mezelf die vraag eigenlijk nooit stelde. Ik vond het ook lastig daarop te antwoorden. Genoeg aanleiding en synchroniciteit om er even voor te gaan zitten.

Na wat schoffelen door gebaande paadjes, kwamen vragen als ‘is het verlegenheid, bescheidenheid, angst voor zichtbaarheid/in de spotlights staan of niet goed geaard zijn? Geen van die vragen voelden toch als de hele vinger op de juiste ‘zere’ plek. In afstemming ontving ik een aantal keren dezelfde inspiratie. Nu kwam er een mooie aanvulling als antwoord op het Trots-Zijn vraagstuk en deel het hier graag. Misschien resoneert het ook met jou?

Op dit moment is het alsof de aardse piramide van Maslow aardig is doorlopen en we aan een volgend stuk toe zijn. We herinneren ons als mens steeds meer of weer het Eenheidsbewustzijn. Daarin wordt Wij ervaren en is er geen onderscheid of belang in wie wat doet of daar credits voor krijgt. Samen wordt een groter geheel gevormd en gediend. Net als de inspiratie die we ontvangen vanuit de Bron waarmee we verbonden zijn in een Groepsbewustzijn. Om ons makkelijker te kunnen bereiken soms in de vorm van een of meer boodschappers. Dienend vanuit Liefde, zonder hiërarchie. Als we vanuit die eenheid met de Bron onze authenticiteit leven en inspiratie delen, geeft dit complete vervulling. Erkenning of onderscheiding komt dan niet meer in ons op en voelt daarin misschien eerder een beetje oud (weer die piramide). Het feit dat we inspiratie kunnen manifesteren en materialiseren op aarde, geeft aan dat we prima geaard zijn. Nu komt de mooie uitdaging om het Eenheidsbewustzijn voor te leven op aarde. Juist vanuit geaardheid.

Groeien naar dit Eenheidsbewustzijn (ook wel van 3D naar 5D) is een proces. Onderweg en in de aardse frequentie worden we uiteraard nog vaak genoeg uitgenodigd allerlei dansjes te doen met dualiteit en afgescheidenheid. ‘Wauw, dat heb Ik gedaan! Oehhh, wat ben ik Trots op mezelf!’ Het kan heerlijk zijn om dat te kunnen toestaan en voelen. Tegelijkertijd kan ook de keerzijde van de medaille in beeld komen: je schuldig voelen of schamen, als je denkt dat je iets niet goed hebt gedaan of daarvoor wordt ‘afgestraft’. Mooi om beiden te kunnen ontvangen, omarmen en in liefde te laten oplossen. Daarmee komen we in een neutraal-stand en is alles goed zoals het is.

Liefs, Rachèl